Sunburned, shaken and soaked

Het oxytocine-project is inmiddels in volle gang, dus hoog tijd voor weer een update! (pas maar op, de laatste blogs worden helemaal in het Engels ;) )

Maandag zijn we begonnen met het praktische gedeelte van onze onderzoekstage, het oxytocine-oestrussuppressieproject. Dit is een onderzoek waarbij het de bedoeling is dat we gaan uitzoeken of de stof oxytocine (een hormoon) hengstigheidsgedrag bij sportpaarden kan onderdrukken (over het precieze mechanisme krijgen we nog leesvoer). Even voor de niet-paardenmensen: sommige merries (vrouwtjespaarden) zijn in hun vruchtbare periode erg lastig (variërend van zo ongeveer de hengst bespringen tot minder goed op hulpen reageren), wat natuurlijk onpraktisch kan zijn als je net een belangrijke race of iets dergelijks hebt. En wij gaan dus kijken of we daar wat aan kunnen doen.
Maandag dus de eerste dag, en de dagen erna ongeveer hetzelfde maar dan sneller. We werken volgens een vast protocol (dan zijn de uitslagen het meest betrouwbaar), praktisch gezien houdt dit in dat we op maandag, woensdag en vrijdag alle merries (drie kuddes van acht, zes en vier dus reken maar uit) schouwen (kijken hoe ze op de hengst reageren) en vervolgens opvoelen en scannen om het stadium van hun cyclus te bepalen. Op de andere dagen scannen we alleen de merries waarvan we een eisprong verwachten, in het weekend gebeurd dit ook maar omdat wij buitenlands zijn plannen ze ons zoveel mogelijk vrij :)
Wat wij tot nu toe doen is vooral paarden ophalen, schouwen (in speciale 'schouwrij', vrij ingenieus), paarden verplaatsen, staarten inpakken, notulen maken en paardenbillen wassen. Als het onderzoek straks in volle gang is mogen we de paarden ook injecteren (dat hebben we donderdag even geoefend) en zelf ook merries opvoelen.

En dan is het zo rond het middaguur en hebben wij 'vrij', dat wil zeggen, zijn wij vrij om aan ons andere onderzoek te werken. Dit is iets minder spannend. Of het lijkt in ieder geval minder spannend. De hele middag brengen we op het moment achter de computer door om gegevens over de merrieveulens van vijf specifieke thoroughbred (renpaarden) hengsten van 1999 op te zoeken, en vervolgens de gegevens van hun moeders en van de moeders daar weer van. En dan moet je bij gegevens denken aan een mooi rijtje als papapaard, racecarrière, leeftijd van krijgen van eerste veulen, hoeveel dekkingen totaal, hoeveel veulens totaal en hoeveelste veulen ze zelf was. En nog wat dingen. Maar we zitten er droog bij.

En die laatste zin van de vorige alinea was niet alleen opvulling. Het weer is hier vrij....wisselvallig. Zo was het woensdag dusdanig nat dat bergop fietsen er veel weg had van stroomopwaarts fietsen en in de schuur waar wij met de paarden werken het water enkelhoog stond omdat het water van het dak niet weg kon komen. Mijn schoenen zijn nog steeds niet helemaal droog. Lang leve een half uur fietsen per dag. Om met Anne-Marie te spreken: “Iemand een oude knakker tegengekomen met een boot?” Netto-resultaat: tegen de tijd dat ik eindelijk bijna opgedroogd was, was het tijd om te gaan douchen en slapen.
Ook erg leuk als je met zulk prachtig weer de heuvel af fietst (of stroomafwaarts) zijn goed werkende remmen. Want het is een beetje schrikken als je met een prettig vaartje de heuvel afgaat, voor de bocht iets wilt remmen en opeens een kloink-achtig geluid hoort, uit je ooghoeken iets wat lijkt op achterremblokjes ziet wegspringen en niet echt langzamer lijkt te gaan. Netto-resultaat: blij met reflexen van mijzelf en met de garantie van de Green Bikeshop.

En dan is het donderdag, geen wekkers nodig met die aardbevingen om zeven uur 's ochtends trouwens, en dan schijnt het zonnetje. En als het zonnetje hier schijnt dan schijnt het zonnetje nauwelijks geremd door lastige ozonlagen met als netto-resultaat ik-met-een-verbrand-hoofd.
Nog even over de aardbeving, die hebben we niet elke ochtend hoor. Alleen donderdag deze week. Was wel een redelijke, 5.1 op schaal van Richter naar ik gehoord heb (maar volgens Anne-Lieke was het eigenlijk een tsunami). Netto-resultaat: *zeven uur 's ochtend, kwartier voor wekker* wat een raar geluid, het lijkt wel een sirene ofzo....- hee mijn bed schudt – ogen open – hee de rest van mijn kamer schudt ook – oh nog een kwartier tot de wekker – gaap
En om acht uur een schommelende koelkast door een naschokje.
Vandaag veel wolken. Netto-resultaat: ik-met-trek-in-eten (maar dat is niet echt buitengewoon)
Dinsdag was het 'racedag' trouwens. Dus met een hele delegatie (vier studenten waarvan drie Nederlands, en Chris) naar de racebaan. Best gezellig, zelfs nog een beetje winst gemaakt met gokken (één hele dollar! Jawel!) en rare patat gegeten (ze eten hier overal zoete tomatensaus op). Geen foto's helaas, want ik kwam er een beetje laat achter dat mijn fototoestel nog in de auto lag.

Plannen voor het weekend? Jawel.
Zaterdag is er, hopelijk, op fietsafstand een soort van country gift fair, dus daar gaan wij een even een poging doen tot naar kijken. Verder op flatjesjacht. En zondag naar Horse Trials (geen idee wat het is, ideetje van Chris), even om een indruk te geven van Chris (dat is dus de begeleider van ons database gedeelte) de manier waarop hij dit regelde:

Klop klop “Yes?” Chris verplaatst met enigszins rood hoofd stapel papieren van de grond naar een vol bureau (waarom heb je behang nodig als je je muren ook kunt volzetten met mappen), kort praatje, “What are you going to do in the weekend?” “Wait! Stuart is going to the horse trials! Do you want to go to the horse trials on Sunday?” “Eh...sure, sounds like fun” “Come!” Chris loopt gang door en klopt op deur, Chris loopt kantoor van ene Stuart (die kenden we nog niet) binnen en ziet tijdschrift liggen “Hee, you've got the equine-bla-bla” Chris tilt tijdschrift op “and you've got this-and-this cd too?” Stuart: “Can I help you Chris?” Stuart trekt laatje open "Or would you like to check my drawer too?" Chris denkt diep na, ziet dat wij nog braaf voor het kantoortje staan te wachten en krijgt een 'óhja-beleving', stelt ons voor (de reden waarom ze mijn naam allemaal een beetje raar uitspreken) en vraagt of Stuart zondag het busje van de universiteit meeneemt, Stuart bedenkt dat het strikt genomen geen universiteitsaangelegenheid is en probeert te zeggen dat hij daarom het busje waarschijnlijk niet mee mag nemen, maar wordt halverwege onderbroken door Chris die hem berispt met de woorden “Why can't you take the van? You've got a lot to learn!”
Einde verhaal, we gaan met het busje, zondag kwart voor tien verzamelen.

Maar nu wordt het alweer laat. En bij jullie juist weer vroeg. Ik ben trouwens doordeweeks tussen een en vier 's middags vaak wel bereikbaar via msn. Dat is voor jullie dus 's nachts. Wat waarschijnlijk de reden is dat ik de afgelopen dagen vooral met Wytze heb gepraat. Maar waar ik dus op aan wou sturen met 'het wordt nu laat' is dat ik een einde ga breien/typen aan dit stukje en mij klaar ga maken om te gaan slapen.


P.S. Behalve erg lekkere chocolade hebben ze hier ook kerstuitverkoop. Bij outdoorwinkels bijvoorbeeld. En bij boekwinkels. En ze hebben deel 12 van The Wheel of Time. En ik heb The Bone People.