Not Bad, Aye!
Door: Marije
Blijf op de hoogte en volg Marije
21 April 2013 | Verenigd Koninkrijk, Isle of Islay
En anders ga je naar het buitenland om te werken. En als je dan daarmee bezig bent kun je natuurlijk best naar Schotland gaan. En om dan te compenseren voor het feit dat Schotland toch een stuk dichterbij is dan Nieuw Zeeland kies je gewoon een vrij afgelegen eiland uit om enkele maanden op door te brengen. Islay dus.
Na een voorspoedig verlopen reis (trein-vliegtuig-stadsbus-andere bus-veerboot), onmiddellijk gevolgd door een bezoek aan een zieke kat en een nachtelijke strandwandeling heb ik mijn intrek genomen in de Vet's flat, boven de Vet's surgery. Een comfortabel genoeg appartement dat ik deel met drie huisgenoten, te weten Fudge de kat, Brechan de spaniël en Stacy de dierenarts. Stacy houdt van koken, Brechan van wandelen en Fudge maakt gewoon de hele dag herrie, dus ik pas er aardig tussen denk ik.
En wat is hiervan nou de bedoeling? Nou ja, werken. Als in geld verdienen en vooral als in veel ervaring opdoen. Het is hier namelijk lente (echt waar) en dan hebben ze het normaal gesproken redelijk druk met vleeskoeien en schapen die graag zouden zien dat hun respectievelijke nageslacht een alternatief onderkomen zou zoeken. En dat geeft nog wel eens problemen. En dat geeft mij dan weer een bezigheid. En dan gaat het gewone werk (zieke beestjes, wonden en wat al dies meer zij) ondertussen natuurlijk gewoon door. Op zich geen probleem natuurlijk, maar als je praktijk maar twee dierenartsen telt is het wel een beetje druk, vandaar dat ik langs mocht komen om het team te versterken.
In de praktijk betekend dit:
- De hele dag Engels praten, liefst met veel “Aye” en “Hoo pet” en dergelijke
- Schotse boeren proberen te verstaan ( “H'wr ye” betekend “Hallo/hoe gaat het”, “Not bad” betekend “goed” en veel verder ben ik nog niet)
- Hun boerderijen proberen te vinden (erg leuk zonder straatnamen en naambordjes)
- Links rijden in de auto (zodra Beth verzekeringen enzo geregeld heeft zal ik met mijn tijdelijke VW polo de onverharde heuvelweggetjes onveilig gaan maken.)
- Hekken openen en ook weer dicht maken, liefst voordat die grote mevrouw vleeskoe al te dichtbij komt
En ja, ook veel diergeneeskunde natuurlijk!
Na een relatief rustig begin van de week begon op donderdag de voorjaarsdrukte, wat in dit geval inhield een telefoontje in de vroege ochtend van een veehouder met een koe die niet alleen het kalf, maar ook haar baarmoeder eruit geperst had. Dit bezoekje werd extra interessant doordat de koe als de veehouder niet echt meewerkten, wel echt het “James Herriot gevoel” om languit in de mest met twee man (nou ja, vrouw) een baarmoeder terug in een koe te stoppen zonder dat de zwaartekracht ook maar enigszins meewerkt. Maar goed, de aanhouder wint zullen we maar zeggen.
Mijn chirurgische vaardigheden worden ook al aardig getest. Mijn eerste keizersnede bij een schaap leverde een mooi groot levend lam op (en moeders maakt het naar ik weet ook goed) en de kleine kat met een behoorlijke verstopping wilde direct na de operatie alweer een knuffel.
Gisterochtend was ook een mooi voorbeeld van de voorjaarsdrukte. Op deze vrije zaterdagochtend kwam er om 8u een telefoontje van Beth, de dienstdoende dierenarts en tevens praktijkeigenaar, of Stacy en ik het spreekuur wilden overnemen omdat zij op weg was naar een koe in barensnood. Dit gesprek werd twee minuten later gevolgd door een telefoontje van een boer met een liggende koe met melkziekte (best wel spoed). De telefoon was echter nog niet klaar met zijn werk en in de volgende drie minuten kwamen er nog een schaap voor keizersnede en een koe met ernstige uierontsteking op onze to-do-list bij. Om het interessant te houden bevonden al deze patiënten zich op andere uithoeken van het eiland. Omdat ook dierenartsen over het algemeen maar op een plaats tegelijk kunnen zijn besloten we de spoedgevallen te ordenen naar volgorde van 'gaat dit dier dood als we nu niet komen' en vertrokken we eerst naar de melkziekte koe. Maar goed ook, want toen we hier aankwamen na een tochtje over de Low Road (jazeker, You'll take the high road and I'll take the low road and I'll be in Port Ellen afoooore you), een onverharde weg van een mijl of twee, verschillende hekken en een ritje op een quad over de heuvel, troffen we een half dode koe aan, die na ons handelen gelukkig weer wat fitter oogde. Zo snel als het ging weer terug naar de praktijk, waar zich een ondertussen ongeduldige eigenaar met schaap bevond, keizersnede gedaan (niet supersnel, maar een uur is niet zo slecht voor de eerste keer toch?) en door naar een nieuw geval van melkziekte (gelukkig hoefden we dit keer maar door één hek en was het een ritje met een Landrover in plaats van een quad). Deze koe knapte dusdanig op van onze behandeling dat ze Stacy bij wijze van dank een fikse kopstoot gaf en keek dusdanig dreigend dat we besloten ons snel uit de voeten te maken, wat goed uitkwam want er zat een wachtkamer vol honden op ons te wachten (Beth was ondertussen naar de uierontsteking en daarna naar een kalvende koe).
Omdat we geen dokter zijn geworden maar dierenarts moesten we hierna nog de praktijk en onze spullen schoonmaken maar we zijn erin geslaagd onze lunch te eten voordat het tijd was voor het avondeten en hebben 's avonds zelfs nog een lasagne en een Battenbergcake gefabriceerd.
Al met al is het hier best interessant en de omgeving mag er ook zeker wezen. Komende week hebben Stacy en ik vrij vaak dienst (samen, want ik heb nog geen auto) maar als ik weer wat beleefd heb en daarna tijd om het op te schrijven volgt er vast wel weer een verhaaltje.
Na een voorspoedig verlopen reis (trein-vliegtuig-stadsbus-andere bus-veerboot), onmiddellijk gevolgd door een bezoek aan een zieke kat en een nachtelijke strandwandeling heb ik mijn intrek genomen in de Vet's flat, boven de Vet's surgery. Een comfortabel genoeg appartement dat ik deel met drie huisgenoten, te weten Fudge de kat, Brechan de spaniël en Stacy de dierenarts. Stacy houdt van koken, Brechan van wandelen en Fudge maakt gewoon de hele dag herrie, dus ik pas er aardig tussen denk ik.
En wat is hiervan nou de bedoeling? Nou ja, werken. Als in geld verdienen en vooral als in veel ervaring opdoen. Het is hier namelijk lente (echt waar) en dan hebben ze het normaal gesproken redelijk druk met vleeskoeien en schapen die graag zouden zien dat hun respectievelijke nageslacht een alternatief onderkomen zou zoeken. En dat geeft nog wel eens problemen. En dat geeft mij dan weer een bezigheid. En dan gaat het gewone werk (zieke beestjes, wonden en wat al dies meer zij) ondertussen natuurlijk gewoon door. Op zich geen probleem natuurlijk, maar als je praktijk maar twee dierenartsen telt is het wel een beetje druk, vandaar dat ik langs mocht komen om het team te versterken.
In de praktijk betekend dit:
- De hele dag Engels praten, liefst met veel “Aye” en “Hoo pet” en dergelijke
- Schotse boeren proberen te verstaan ( “H'wr ye” betekend “Hallo/hoe gaat het”, “Not bad” betekend “goed” en veel verder ben ik nog niet)
- Hun boerderijen proberen te vinden (erg leuk zonder straatnamen en naambordjes)
- Links rijden in de auto (zodra Beth verzekeringen enzo geregeld heeft zal ik met mijn tijdelijke VW polo de onverharde heuvelweggetjes onveilig gaan maken.)
- Hekken openen en ook weer dicht maken, liefst voordat die grote mevrouw vleeskoe al te dichtbij komt
En ja, ook veel diergeneeskunde natuurlijk!
Na een relatief rustig begin van de week begon op donderdag de voorjaarsdrukte, wat in dit geval inhield een telefoontje in de vroege ochtend van een veehouder met een koe die niet alleen het kalf, maar ook haar baarmoeder eruit geperst had. Dit bezoekje werd extra interessant doordat de koe als de veehouder niet echt meewerkten, wel echt het “James Herriot gevoel” om languit in de mest met twee man (nou ja, vrouw) een baarmoeder terug in een koe te stoppen zonder dat de zwaartekracht ook maar enigszins meewerkt. Maar goed, de aanhouder wint zullen we maar zeggen.
Mijn chirurgische vaardigheden worden ook al aardig getest. Mijn eerste keizersnede bij een schaap leverde een mooi groot levend lam op (en moeders maakt het naar ik weet ook goed) en de kleine kat met een behoorlijke verstopping wilde direct na de operatie alweer een knuffel.
Gisterochtend was ook een mooi voorbeeld van de voorjaarsdrukte. Op deze vrije zaterdagochtend kwam er om 8u een telefoontje van Beth, de dienstdoende dierenarts en tevens praktijkeigenaar, of Stacy en ik het spreekuur wilden overnemen omdat zij op weg was naar een koe in barensnood. Dit gesprek werd twee minuten later gevolgd door een telefoontje van een boer met een liggende koe met melkziekte (best wel spoed). De telefoon was echter nog niet klaar met zijn werk en in de volgende drie minuten kwamen er nog een schaap voor keizersnede en een koe met ernstige uierontsteking op onze to-do-list bij. Om het interessant te houden bevonden al deze patiënten zich op andere uithoeken van het eiland. Omdat ook dierenartsen over het algemeen maar op een plaats tegelijk kunnen zijn besloten we de spoedgevallen te ordenen naar volgorde van 'gaat dit dier dood als we nu niet komen' en vertrokken we eerst naar de melkziekte koe. Maar goed ook, want toen we hier aankwamen na een tochtje over de Low Road (jazeker, You'll take the high road and I'll take the low road and I'll be in Port Ellen afoooore you), een onverharde weg van een mijl of twee, verschillende hekken en een ritje op een quad over de heuvel, troffen we een half dode koe aan, die na ons handelen gelukkig weer wat fitter oogde. Zo snel als het ging weer terug naar de praktijk, waar zich een ondertussen ongeduldige eigenaar met schaap bevond, keizersnede gedaan (niet supersnel, maar een uur is niet zo slecht voor de eerste keer toch?) en door naar een nieuw geval van melkziekte (gelukkig hoefden we dit keer maar door één hek en was het een ritje met een Landrover in plaats van een quad). Deze koe knapte dusdanig op van onze behandeling dat ze Stacy bij wijze van dank een fikse kopstoot gaf en keek dusdanig dreigend dat we besloten ons snel uit de voeten te maken, wat goed uitkwam want er zat een wachtkamer vol honden op ons te wachten (Beth was ondertussen naar de uierontsteking en daarna naar een kalvende koe).
Omdat we geen dokter zijn geworden maar dierenarts moesten we hierna nog de praktijk en onze spullen schoonmaken maar we zijn erin geslaagd onze lunch te eten voordat het tijd was voor het avondeten en hebben 's avonds zelfs nog een lasagne en een Battenbergcake gefabriceerd.
Al met al is het hier best interessant en de omgeving mag er ook zeker wezen. Komende week hebben Stacy en ik vrij vaak dienst (samen, want ik heb nog geen auto) maar als ik weer wat beleefd heb en daarna tijd om het op te schrijven volgt er vast wel weer een verhaaltje.
-
21 April 2013 - 23:01
Janny:
Te gek Marije dat je weer stukjes gaat schrijven over je ervaring in Schotland.
Ik heb er nu al van genoten -
22 April 2013 - 11:10
Ilse:
Heerlijk Marije, om je belevenissen te lezen! Ik zie het werkelijk voor me, al je avonturen kunnen volgens mij zo in een nieuwe James Harriot-tvserie! Lijkt me grappig, m
et jou in de hoofdrol als vrouwelijke dierenarts!!
-
22 April 2013 - 19:40
Sytske Boelens:
Hay Marije, leuk om je te volgen daar in Schotland !
In Aalsum is de lente bij ons ook begonnen, al veel lammetjes !
-
23 April 2013 - 12:58
Anne-Mariie:
Hoi Marije!
Ziet er naar uit dat je je wel vermaakt daar! Al die spoedjes, daar leer je het meest van.
Kun je straks als je terug bent niet wat dingetjes voor doen? :P
Heb inmiddels een 3 dagen waarneming er op zitten. Vrij rustig, over het algemeen erg leuk, een paar "Ik-heb-geen-flauw-idee" cases en de smerigste ontstoken beetwond tot nu toe. In short: Awesome!
Hou ons op de hoogte van je werk in mooi Caledonia!
-
25 April 2013 - 11:19
Ytje:
Heey Marije!
Wat een leuk verhaal, heel veel plezier daar! En ik hou je verhalen in de gaten:)
Groetjes van Ytje. -
26 April 2013 - 10:07
Marie-José:
Hoi Marije,
Heel veel plezier en succes in Schotland. Wat fijn dat je het zo naar je zin hebt. Ik ben hier nog lekker druk met de RIVM stage. Ben alweer halverwege deze stage en dan alleen nog de GGD stage en het afmaken van mijn onderzoeksstage. Dus het einde is in zicht.
(Nu nog een beetje energie, dat zou wel fijn zijn :)).
De seizoenen werken in ieder geval goed mee. De lente is nu echt begonnen en de balkons zijn alweer lente/zomerklaar (de druif heeft de winter overleefd!). Dit weekend ga ik denk ik maar wat tomaatjes, zonnebloemen en vergeet-me-nietjes zaaien.
Afgelopen woensdag heb ik derde-klassers gepest op Jan-Willems school met het beoordelen van hun Duitse mondelingen. Ik ben blijkbaar een 'native speaker' ;). De havisten waren om te huilen, maar de vwo-ers gingen best goed.
Zo dat waren weer alle spannende berichten uit Zeist. Misschien komen we je in oktober wel opzoeken als de planning het toelaat!
Groetjes Marie-José -
01 Mei 2013 - 13:53
Annemarijn Schreuder:
Heey Marije,
Wat leuk om het allemaal te lezen! Wat een hoop dingen en ervaringen maak je mee!
Heel veel plezier daar in Schotland en ik hou je berichten in de gaten.
Groetjes Annemarijn -
01 Mei 2013 - 17:50
Saapke:
heey marije,
wat leuk om jou hier te volgen
zo te lezen beleef jij daar best veel!!
heel veel plezier daar in schotland
heb nu al zin in het volgende verhaal!!
groetjes saapke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
