Grinfromeartoear

Ja, dat is een paardennaam. Blijkbaar.
Andere leuke paardennamen die ik ben tegengekomen zijn Missile Toe, Gee Thanks Mate, Juicy Fruit Mambo, Justanotherexcuse, Oops, Lykafurari (denk daar maar even over na), Extremely Urgent, Funny Kiwi, Simon Snorkel, The Bees Knees, Missindapocket, Mighty Imp en, zeer bijzonder voor een merrie, Freaky Fred. En dat zijn zomaar een paar namen uit de zes pagina's gekke namen die ik heb verzameld sinds ik drie dagen geleden begonnen ben met het opschrijven van 'bijzondere' paardennamen. Het is weer eens wat anders dan Misty en Lucky.


Bovenstaande geeft ook wel een beetje weer hoe de afgelopen week eruit zag, namelijk druk bezig met het opzoeken van paardengegevens* achter de computer. En natuurlijk ons werk met de paarden van LATU. Tenminste....op maandag, woensdag en vrijdag, de proef is inmiddels zo ver gevorderd dat er niet meer gescand hoeft te worden op de andere dagen en om met z'n zessen één paard één prikje te gaan geven is misschien wel een beetje enthousiast.


Chronologische 'spannende' gebeurtenissen voor de liefhebber:

Woensdag een 'gewone LATU-dag', met als klein extraatje dat Chonty (één van de merries uit 'the other herd') een hoefzweer had die wij (Anne-Marie en ik) mochten uitsnijden. Altijd nuttig om dat soort vaardigheden te oefenen, en Chonty gaf ook een mooie demonstratie van stressafleiding (hoofd schuin naar voren, op tong kauwen en nog andere interessante gezichtsuitdrukkingen).
Donderdag een hele dag achter de computer. 's Avonds zouden we misschien gaan barbecueën bij één van de andere studenten, maar het blijft Palmerston North, en in plaats van barbecuesoep zijn we toch maar wat anders gaan doen.
Vrijdag wel een barbecue, maar dan bij Stefan (voor hem maakt regen niet uit). Eigenlijk zouden we met een groepje studenten naar de Amazing Maze 'n Maize gaan (een maïsdoolhof met griezelthema), maar omdat we overdag al wegspoelden besloten we maar niet door een natgeregend maïsveld te gaan lopen om ons te laten natregenen. Voordeel hiervan was dat ik niet hoefde te rijden en dus Stefan's nieuwe bier kon proeven ('a virgin beer tasting'). Het bieroordeel: een beetje doodgeslagen (hij moet oefenen op de bubbels in een fust, de flessen zijn prima) en het was nou niet per se nodig eerst een glas of wat door het brouwlokaal te sproeien (hoezo teveel druk op de slang?), maar de smaak mocht er wezen. Straks moet ik nog lid worden van de andere AA.


Zaterdag was interessant. Zaterdag gingen wij (Anne-Marie, Marie-Louise (Nederlandse dierwetenschappenstudente ) en ik) naar een symposium over hoefbevangenheid en brumby's (Australische wilde paarden).
Het deel over hoefbevangenheid was interessant, maar niet heel erg vernieuwend. Het is wel jammer dat 'nieuwe ontdekkingen' die op een symposium worden gemeld vaak het karakter hebben van 'We hebben nu ontdekt dat het enzym MP2 waarschijnlijk een rol speelt bij het loslaten van de lamellen op microscopisch niveau'. Interessant dus, maar niet direct praktisch.
Het brumby deel was erg leuk! Veel mooie plaatjes en filmpjes gezien van deze stoere paardjes. Vooral de desertbrumby's, die (hoe kom je erbij) in de woestijn wonen, werden erg mooi in beeld gebracht. En natuurlijk hebben we ook wat geleerd! We hebben heel wat hoeven van brumby's uit verschillende gebieden besproken. Het experiment waarbij een merrie (of eigenlijk meerdere, maar deze vonden ze terug met een intacte zender) uit het relaxte grasland van de 'graslandbrumby's' werd gehaald en in de woestijn werd geplaatst liet mooi zien hoe de hoeven zich aanpassen aan een ander type grond. Wel een beetje jammer voor de merrie in kwestie dat ze niet wist waar ze haar eten kon vinden in de woestijn.
Wees gerust, het liep goed af. De aan ontberingen blootgestelde merrie geniet van een welverdiend pensioen op grasland.

Na deze interessante dag, waarop het regende maar wij hier geen last van hadden omdat we binnen zaten, volgde nog ene regenachtige dag. Nu had Peter (Afrikaanse masterstudent die een paper schrijft over 'wat er gebeurd als er een ramp gebeurd') nog een uitje van ons tegoed (hij had ons meegenomen naar de KFC om koffie te drinken :P ). Een goed excuus om cheesecake (kwarktaart) te gaan eten in Woodville dus. Niet teveel lunchen van tevoren: Erg lekker. Erg veel.


De rest van 'doordeweeks' zijn we weer braaf bezig geweest op LATU. Voor een aantal paarden loopt de proef alweer ten einde (65 dagen gaan snel), dus wij hoeven ons normaal gesproken alleen op maandag, woensdag en vrijdag nog op LATU te melden. Dit komt wel goed uit, want ons andere project gaat wel, maar er moet ook nog wel wat aan gebeuren.
Na de bezigheden op LATU maak ik tegenwoordig vaan een ritje op Bridgette. Bridgette is een vliegenschimmel Connemara-merrie van ongeveer 1.40m groot die op dieet is. Erg hoogstaande dressuur zit er niet in, Bridgette heeft een jaar niet gereden en werd vooral voor veedrijven aan een lang teugeltje gebruikt, bovendien is ze een keer over de kop geslagen met de trailer waarna ze nooit meer geheel soepel is geworden, maar een beetje aanleuning, rechtstellen en af en toe nageven gaat al wel.
En daarna nog even lekker de heuvel op! De heuvel op is voor mijn conditie ook weer prima, op het steile gedeelte moet ik er namelijk naast lopen. Bovenop de heuvel kan ik weer opstijgen en een mooi ritje om en door de LATU weilanden maken.
Het is, behalve Bridgette's dieetgedeelte, ook nog af en toe nuttig dat ik haar rijdt. Vrijdag heb ik uitgevonden dat het echt handig is als je iemand te paard (of pony) bij je hebt als je schapen gaat drijven. En het is nog leuk ook! (Straks thuis: Pas op schaapjes, hier komt Akasha......!)


Vrijdag was er voor de verandering een barbecue. Nu barbecueën we gemiddeld zo'n vier keer per week, maar vrijdag was bijzonder. Stefan was namelijk met een vriend gaan zeevissen en hij had, naast 'cod' (kabeljauw), ook 'snapper' gevangen. Snapper schijnt de lekkerste Nieuw-Zeelandse vis te zijn, en dat wil ik best geloven.
De snapper (geen Nederlandse naam voor zover ik weet) werd ontdaan van kop en staart (daar wordt dan later een soep van gemaakt die ik ook graag wil proeven) en ingewanden, en vervolgens vaardig ingepakt en op de barbecue geplaatst. Zodra het gas op is (in dit geval) wordt de vis van de barbecue verwijderd en verwijderd men voorzichtig het vel met daarop de schubben. Daarna verwijderd men de schubben van het aanrecht, de vloer en de muren. De daaropvolgende dagen verwijderd men de schubben tevens uit de afwasmachine en theedoeken. De vis wordt doorgesneden en de ruggengraat voorzichtig verwijderd. Wat overblijft is een heerlijke, verse, sappige, zachte, 'succulent' stuk vis. Maar niet voor lang ;)


Zaterdag was het erg mooi weer. Met dertig graden, weinig wind en Nieuw-Zeelandse zon zou ik het zelfs een erg warme dag willen noemen (al is het heerlijk koel vergeleken met Australië, waar ze 's nachts 37°C hebben).
Na een leuke ochtend in Owlcatraz, waar ze onder andere moreporks (Nieuw-Zeelandse uilen), weka's (Nieuw-Zeelandse grondvogel) en glimwormen hebben, zijn we dan ook maar naar het strand gegaan (na een lekkere fish 'n chips natuurlijk). Foto's van Owlcatraz volgen nog; helaas geen foto's van de moreporks, deze sliepen en mochten niet gefotografeerd worden.


Op het strand was het voor Nieuw-Zeelandse begrippen druk, wat inhoud dat er minstens tien meter tussen elke persoon in zit. Het was dus niet al te moeilijk de familie Smith te vinden.
Snel onze badpakken aangetrokken en de zee in! Met bodyboard welteverstaan. Een bodyboard is een soort drijvende, ovaalachtige plank, waar je op kunt liggen met je bovenlichaam. Het idee is dan precies op het juiste moment de golf te 'pakken' en op de golf mee te liften naar het strand. Erg verslavend. In combinatie met de aangename watertemperatuur zorgde het bodyboarden voor een goedgevulde middag.
Deze zomerse dag werd geheel in stijl afgesloten met een (jazeker) barbecue bij vrienden van Stefan en Marie.


Na het slecht in slaap kunnen komen door de warmte is het best apart wakker te worden van de regen op de ramen. Maar het blijft natuurlijk Palmerston North.
'Gelukkig' zaten we vandaag toch een stuk in de auto: er stond namelijk een paardrijritje in het Queen Elizabeth park op de planning. Nadat we in het park een Clydesdale uit onze kofferbak hadden verwijderd, werd Anne-Marie op voornoemde geplaatst, ik kreeg een 'hack', oftewel een draver (eigenlijk pacer) met 'pensioen' met de welluidende naam Jimmy.
Na een rustige rit in een mooie omgeving was het weer tijd rustig terug te rijden. Met de nodige stops onderweg natuurlijk (“Als jullie iets leuks zien onderweg kunnen we wel even stoppen hoor” – “Oh, we reden net The Chocolate Factory voorbij” – “.... Wat?! KEER DE AUTO!”)


Hmmm....het is een verrassend kort verslag geworden**. Willen jullie meer? ;)








* Is het wel eens iemand opgevallen hoe dicht de toetsencombinatie control+C bij control+V zit terwijl deze precies het tegenovergestelde bewerkstelligen? Ik wil niet eens weten wat control+B doet....

** Relatief gezien. Niets in het leven is absoluut.