Alas, it is done!

Jazeker! Het verslag is afgerond en opgestuurd! En dat had nog best wat voeten in de aarde....

Maar 'first things first', laten we beginnen bij vrijdag 26 februari en het daaropvolgende weekend. (Niet dat dat extreem spannende dagen waren, maar gewoon omdat chronologische volgorden vaak gemakkelijker lezen).
Vorige week vrijdag was de laatste dag van Stefan's chirurgieweek (P=0.03), en daarvoor stond iets niet-chirurgisch-maar-wel-leuks op het programma: koeien PD'en. PD staat voor Pregnancy Diagnostics, en dat betekend dan weer drachtigheidsonderzoek, wat praktisch gezien betekend dat je je arm in het achterste van een koe steekt en de baarmoeder probeert te voelen, wat dan weer betekend dat je van top tot teen onder de koeienmest 's middags je boterhammetje op staat te peuzelen (P=0.0001). Maar het was wel erg leuk én leerzaam. Ik had wel enigszins medelijden met Stefan, er waren 9 studenten en 200 koeien, dus een dikke 20 per persoon, maar Stefan moest alle koeien controleren na de studenten.... en morgen heeft hij er weer 260....

Onder het mom van 'misschien moeten we de erg vlakbij Palmerston North wandeling door een in de wereld unieke riviervallei maar eens gaan doen voor we hier weg zijn' besloten we in het weekend de Manawatu Gorge Track te gaan doen. De Manawatu Gorge is de plek waar een bergrug wordt doorkruist door de Manawatu rivier. Het is een van twee gebieden op de aarde waar de rivier eerst is ontstaan en de bergrug daarna om de rivier heen omhoog is gekomen. En daar willen ze nu een stuk uit de heuvels hakken om grotere treinen te kunnen laten rijden, maar dat even terzijde.
Zaterdag was het dusdanig warm dat Stefan ons voor gek verklaarde als we gingen wandelen, dus hebben we een prettige middag op het strand doorgebracht met onze trouwe vrienden bodyboard en boek (ook wel de twee B's genoemd).

Zondag was het iets koeler, en na enig gepuzzel met auto's (het begin en eindpunt van de track zijn niet op dezelfde plaats) werden we door Stefan bij het beginpunt van de route afgezet. Na een prettige klim door het bos kwamen we in nog meer bos, met af en toe een uitkijkpunt met mooi zicht op de rivier en Palmerston North. De track was was echt een 'oversteek' van de gorge, die goed gemarkeerd was door de overgang bos-landbouwgrond aan het begin en einde. Om een drie uur durende wandeling samen te vatten: erg mooi bos, niet al te moeilijke track (met een interessante historie!), leuke uitkijkpunten (al hoefden al die windmolens er van mij niet per se te staan) en leuke vogels gezien (vrij veel 'woodpigeons' oftwel Nieuw-Zeelandse bosduiven, deze zijn ongeveer twee keer zo groot als onze 'eigen' houtduiven, en een beetje blauwer). En de cheesecake uit Woodville smaakte aan het einde ook erg goed (P=0.02).

Na dit ontspannen weekend was het tijd voor enige serieuzere zaken, of eigenlijk één serieuzere zaak: het verslag....
De week begon goed met een systeemcrash (P=0.99) in de computers op maandag. Lichtelijk vervelend, niet alleen omdat niet-opgeslagen werk dan weg is, maar ook omdat het een paar uur duurde voor internet en dergelijke weer naar behoren werkten. Maar ach, computers, wat doe je eraan? Dinsdag begon ook goed, zodra we ons in ons mooie raamloze postgraduate hokje hadden geïnstalleerd en de computer opgestart hadden kwam ik erachter dat ik mijn USB stick vergeten was. Normaal niet zo'n probleem omdat ik alles dubbel opsla, op de computer én USB, maar.....juist maandag systeemcrash dus niks op de computer zelf. Ach, met lopen van en naar de parkeerplaats hou je jezelf nog een beetje in beweging (P=0.05).
Beweging kreeg ik 's middags ook toen ik nog even snel een ritje met Bridgette wilde maken. Bridgette bleek net naar huis te zijn gegaan, maar “Do you fancy a lively ride?” “Sure!”, en zo maakte ik die dag een ritje op Odine's (medewerkster LATU) Thoroughbred merrie Jimmy. Vrij wakker, maar erg leuk!

En dan woensdag: Project.
Donderdag: Project.

Vrijdag: project-'s middags sms “Going to beach now”, wij sturen terug “We're not, still working on project”, vervolgens krijgen we terug “Project will be there, come to the beach!”, eh ja 'project will be there', dat is nou juist ons punt. Maar oké, wij zijn erg gehoorzaam dus op naar het strand.
De week werd goed afgesloten met een gezellige barbecue bij medestudente Moniek (Animal Science). Gek genoeg hadden alle aanwezige Nederlanders nog nooit marshmallows geroosterd (P=0.1), dus vuurkorf gevuld, stokjes gezocht en we're in business! Hoewel ik denk ik degene was die de meeste marshmallows heeft verorbert vielen ze bij de rest volgens mij ook wel in de smaak. En het heeft wel wat, rond het kampvuur marshmallows roosteren en luisteren naar verhalen over carnaval.

Zaterdag in ons optimisme eerst wat cadeautjes gekocht voor de supervisors en de familie Smith (P=0.05 en P=0.01 respectievelijk) en daarna Stefan's toegangspas voor de Vettower geconfisqueerd en, jawel, gewerkt aan ons project.
Zondag: Met behulp van Stefan's toegangspas de Vettower in en gewerkt aan het project.
Zondagavond kregen we van Stefan een potje botten met de opdracht “Put it together and tell me what bones are missing”. Na een interessante avond, onderwijl luisterend naar het gesprek tussen Stefan en Marie en de makelaar (“Stop listening!”, “Don't talk so loud then!”), hadden we een egel gereassembleerd, minus radius en een paar phalanxen (P=0.001 en P=0.05 respectievelijk)

Maandag: Project.
Dinsdag: Project. En gezellig theedrinken met Doris (erg aardige Nigeriaanse met veel koekjes), Peter (zie eerdere weblogs over KFC en cheesecake in Woodville), Moniek (zie barbecue) en Gerben (mede-diergeneeskundestudent) (P=0.001, P=0.004, P=0.002 en P=0.003 respectievelijk).

Woensdag: HET IS KLAAR!!!!
Na een niet-geheel-ontspannen-ochtend, omdat Chris mijn Introductie-met-aantekeningen nog niet had teruggestuurd en alle laatste dingetjes samen toch erg veel tijd kosten, kwamen we bij het niet-bepaald-ontspannen-middagprogramma. De presentatie.
We hadden erg veel resultaten. En dus een vrij lange presentatie. Maar goed, dat hebben we weer gehad. Het leukste moment vond ik dat die-ene-student-die zat-te-slapen erg betrapt keek toen mijn speciale dia met een slaperige Mairwenna en het bijschrift “Still awake?” langskwam (daarna bleef hij wakker trouwens!).
Na de presentatie echt de laatste hand aan ons verslag gelegd en toen het bevrijdende moment: 'send'-klik- ….. YES VRIJHEID!!!!! (P=highly unlikely)

Dus nu we klaar waren hadden we alle tijd om sleutels in te leveren (oh, het kantoor is al dicht), supervisors te bedanken (oh, Erica is er niet) en avondeten te maken voor de familie Smith.
De zuurkool-stamppot en hutspot vielen in de smaak (ouders en ik respectievelijk kinderen en Anne-Marie) en ook de rookworst was erg populair. Stefan kan nu in Nederland “Hello, can I have zuurkool-stamppot?” zeggen en Zoe kan vragen om een vlaflip. Weer wat nuttigs toegevoegd aan dees wereld (P=0.04).

Vandaag werd ik wakker met een onbestemd 'Ik moet iets doen'-gevoel.
'Gelukkig' hadden we nog genoeg 'losse eindjes', zoals sleutels afleveren, paaseieren kopen voor Erica (de andere waren gesmolten, maar erg lekker) en zorgen dat Chris onze beoordelingsformulieren gaat ondertekenen (P=0.00000001). Een erg vreemd idee dat dit onze laatste keer op Massey was.
Verder natuurlijk de vreugde van het inpakken der tassen, wat mij overtuigd van de mening dat mensen te veel zooi verzamelen. Het was dan ook erg prettig dat er enig respijt was in de vorm van een suikerspinnenpauze. Die blijven lekker (P=0.02).
De cadeautjes voor de familie vielen wel in de smaak. Marie leek de koelkastmagneet met daarop “My husband gives always gives me sound advice. 99% sound and 1% advice” wel te waarderen, Stefan was blij met zijn bierpul, Zoe met Halli Galli, Marcus met de chocola en Alana was niet van het 'Nieuw-Zeelandse nursery rhymes'-boek weg te slaan, en zo had eenieder iets. Het vloekenpotje kon meteen in gebruik genomen worden.

En dan nu: reizen! (P=0.04)
Small change of plan (met dank aan Stefan uiteraard): morgen kijken of het weer meewerkt en dan hopelijk Mount Ruapehu beklimmen (P=0.5), 's avonds naar Omori (en, wat toevallig, daar is de familie Smith ook in hun vakantiehuis! (P=0.04) Is dat even 'convenient'). Daarna richting Auckland en de Coromandel en dan zuidwaarts.

Internet zal vanaf nu dus een beetje onregelmatiger worden. Ik beloof niets, maar probeer af en toe iets hier te zeggen (P=0.1). En anders heb ik ook nog een telefoon voor degenen die mij erg graag willen bereiken ;)




P.S. Ik heb vandaag de 'most hideous shorts' (P=0.000) die je je voor kunt stellen gekocht. Geen idee waarom. Foto's volgen. Misschien.