So we’ve got the data, now what??

Dat is een beetje de status van ons onderzoek in een notendop. Na onze weken van hard werk hebben we een behoorlijke database met gegevens verzameld (namelijk de volgende punten van alle in 1999 geboren merrieveulens van die hengsten per dekgeld categorie (cheap, medium, expensive en shuttle) en hun moeders en grootmoeders: racecarrière, is er mee gefokt, op welke leeftijd zijn ze hiermee begonnen, hoeveel keer zijn ze gedekt, hoeveel drachtigheden en hoeveel veulens hebben ze gehad; en dan natuurlijk ook of ze geveild en/of geëxporteerd zijn. En dat dus van pakweg 330(x3) paarden.) En nu hebben we al deze gegevens. De volgende logische stap is analyse van deze gegevens. Maar waar te beginnen?
Na verschillende aanpakken, variërend van de mediaan per categorie tot fracties van het totaal aantal veulens per hengst, kwamen we erachter dat het misschien handiger is de veulens per categorie op een grote hoop te gooien en van daaruit verder te werken. Om er vervolgens achter te komen dat we dan geen standaarddeviatie meer hebben en dus de spreiding van de gegevens niet meer kunnen bekijken. Voor wie het nog volgt: we gaan regelmatig even langs Chris, ik hou jullie op de hoogte.

Zoals misschien al uit bovenstaand gebazel blijkt was de afgelopen week weer een ‘ouderwetse werkweek’.
’s Ochtends zijn we nog steeds bezig op LATU, al is voor veel paarden het onderzoek al (bijna) ten einde. De merries worden in het onderzoek namelijk 65 dagen gevolgd, daarna zijn ze klaar. In de praktijk houdt dit op het moment een mengen van kuddes in, en het (definitief) afscheid nemen van de paarden die vanwege gedrags-of andere problemen een enkele reis naar de paardenhemel aangeboden krijgen.
Nog meer in de praktijk houdt dit in dat alle paarden in de war zijn en de verkeerde kant uitlopen als je ze naar boven probeert te brengen.
Het is wel jammer voor Jenna, een goed uitziende, ietwat bazige standardbredmerrie. Zij gaat weg wegens slecht gedrag. Lauren (Nieuw-Zeelandse studente die ook helpt met het project) vindt haar geweldig en mag haar ook kopen wat LATU betreft, maar helaas.....tijd, geld en plaats..... Toch zonde, Jenna is een lichtelijk bazig type en zou het denk ik geweldig vinden het middelpunt van de belangstelling te zijn in plaats van 'die vervelende merrie in de New Herd'.

We zijn dus erg fanatiek aan het werk. Zo fanatiek dat we, toen Stefan ons afgelopen vrijdag (>30ºC en zonnig) smste dat ze naar het strand gingen, wel anderhalve seconde bedenktijd nodig hadden om dit moeilijke dilemma te beslechten: tsja, met dat weer binnen in een raamloos hokje achter een computerscherm zitten of naar het strand om te bodyboarden tot het echt tijd wordt voor avondeten.... het blijft een moeilijke keuze.
Na het strand een goede maaltijd ter afsluiting: fish 'n chips (daar zijn ze hier goed in!)

Zaterdag was het weer warm. Erg warm. Strandwarm. Maar er waren wel minder golven dan vrijdag.
Na een prettige, zij het vrij zanderige, middag te hebben doorgebracht op Foxton Beach was het tijd om naar LATU te gaan. Op zaterdag? Jazeker, op zaterdag! Sheila (de eigenaresse van Bridgette, de Connemarapony waar ik op mag rijden) zag het namelijk wel zitten dat Bridgette en ik mee gingen doen aan de 'Pleasure Horse Nationals'. En dat klonk mij ook wel goed in de oren. Het nadeel van een schimmel (als in ponykleur) is dat deze meestal meerdere wasbeurten nodig hebben voor ze enigszins toonbaar zijn voor buitenstaanders. Maar na grondige wasbeurten op woensdag, vrijdag en zaterdag en driedubbel poedelshampoo in Bridgette's staart zag ze er toch behoorlijk wit uit.

Zondag dus de 'Pleasure Horse Nationals'. Maar wat zijn dat? Ik denk dat dat een goede vraag is, het was in ieder geval de vraag die ik mezelf ook stelde toen Sheila hierover vertelde.
Enig internet-raadplegen bracht mij bij het volgende: “Tielcey Parks's goal is to run a super duper show for true pleasure horses and ponies, so that everybody attending has a great day out and enjoys their horses and ponies. That is after all why we ride....for pleasure!”
Dit deed mij vermoeden dat de 'Pleasure Horse Nationals' een soort onderlinge wedstrijd was, met verschillende 'bestgaande-achtige' rubrieken (variërend van 'Best halting mount' tot 'Mount most suitable for trekking and farmwork').*

Nietsvermoedend schreef ik mij daarom met Bridgette in voor een de volgende rubrieken: 'Best trotting horse' (op aanraden van Sheila), 'Best rider 22-35years', 'Best combination' en 'Mount most suitable for trekking and farm work' (geen idee wat het was, maar het klinkt interessant). Op de 'wedstrijddag' zelf kwam ik erachter dat het eigenlijk best wel een redelijk groot evenement was, met in elke rubriek een stuk of 40 deelnemers (behalve de 'Best rider' ('maar' 20 riders) rubrieken, omdat deze verder opgedeeld waren in leeftijdscategorieën).
Oh ja, en Bridgette was als enige Connemarapony wel een beetje klein vergeleken met al de andere paarden.
Stoere Bridgette had het wel naar haar zin en trotseerde vol verve het vele stof.

De jury in Arena 3 had niet erg veel haast, en bovendien de grootste groepen, dus dit resulteerde in enig wachten in de zon (mijn farmers tan is weer helemaal terug), maar uiteindelijk kwamen alle rubrieken aan de beurt.
Eerst dus 'Best trotting mount', oftewel 'Best dravende paard'. Bridgette moest even op gang komen tussen alle andere paarden, maar de 'neat little trotter' haalde toch maar mooi een derde prijs met een mooi geel lintje. Na deze rubriek een laaaaaaaaaaaange pauze tot onze volgende rubriek. Een dusdanig lange pauze dat Arena 2 ons inhaalde. Bij Sheila, die al een jaar niet gereden had, begon het ruitervirus toch ernstig te kriebelen. Gebruik makend van de lange wachttijd en de snelle Arena 2 reed haalde zij nog even gauw een tweede prijs in 'Best rider 51+'. Way to go Bridgette!

De volgende rubriek was 'Mount most suitable for trekking and farmwork'. Strikt gesproken had ik mij voor deze rubriek niet ingeschreven, ik vroeg wat precies de bedoeling was in deze rubriek en was, na een vaag verhaaltje over jassen, opeens ingeschreven. Maar wat is het leven zonder avontuur?
Na bij Arena 2 gekeken te hebben (die liepen ver voor) was ik helemaal voorbereidt op de 'jasverplaatstest' (het idee van levende schapen had ik al eerder al abuis gerangschikt), het verplaatsen van een jas van een hek naar een stoel zonder af te stijgen. Bij gebrek aan een geschikt hek verliep het in Arena 3 echter een beetje anders. Maar een stukje stappen en draven en vervolgens afstijgen moet ook nog wel lukken. Na deze bijzondere test was het een kwestie van een stukje 'werkdraf' tonen. Dit houdt in een langzame, comfortabele draf aan een lange teugel. Geen probleem voor Bunratty Bridgette, en een vijfde prijs met donkerrood lintje was binnen!

Resten er nog de rubrieken 'Best rider' en 'Best combination'. Bridgette had er even genoeg van en haar random-opspelende rechtergalopaversie speelde even op. Ondanks dit werd 'the little grey' toch uitgekozen en ik kreeg een groen lintje voor de vierde prijs (“Good on ya!”). Bij 'Best combination' kreeg Bridgette er weer zin in en liep ze de sterren van de hemel (figuurlijk gezien, alhoewel ik het verschil niet echt kan zien met al die gekke sterrenbeelden** hier) inclusief een nette linker- én rechtergalop. Ook in Nieuw-Zeeland blijven jury's echter jury's, dus geen lintjes in deze rubriek.

Snel naar de trailer voor het klapstuk: de fancy dress. Enige avonden met complete landkaarten van Bridgette en lijsten met kleuren en motieven zorgden samen met wilde plannen betreffende het aankleden van onszelf voor enige voorpret. Omdat Arena 3 zo traag ging was er helaas een beetje weinig tijd om al deze plannen uit te voeren, namelijk 15 minuten (we hadden gerekend op toch minstens een uur). Gelukkig kunnen wij ook werken onder druk, en met vereende krachten kwam er een prachtig beschilderde pony met twee Kiwi-girls de ring in. (Foto's volgen nog!)
Dat het nog veel mooier kan gaan we thuis nog wel laten zien, maar ach, we hebben lol gehad!***

Ohja, vorige week zijn we ook nog naar een barbecue geweest. Marie-Louise, een Nederlandse Animal Science studente, ging namelijk weg (ingewikkelde plannen die iets te maken hebben met Australië, huis en Dublin) en om dit te vieren hadden haar huisgenoten een barbecue georganiseerd. Zo kom je er nog achter dat PhD (dr) studenten ook best grappig kunnen zijn. Een ter plekke bedachte titel voor de inwoners van het Massey Postgraduatehuis, namelijk VHP (Vale House Person) zorgde, met rangschikking op kamernummer, voor enige hilariteit. Er zitten voordelen aan het VHP 1 zijn, namelijk stromend water (wel langs de muren, maar toch), waar tegenover staat dat VHP 7 nooit alleen is (leuke huisdieren die spinnetjes). Tot zover....

Deze week zijn we ook weer bezig met datastoeien en paarden vangen op LATU. En Anne-Marie heeft even gedemonstreerd waarom je niet de heuvel af moet gaan zonder remmen (even om mijn vroeg-in-de-ochtend-gedachtengang over deze gebeurtenis te illustreren: “Hee waarom gaat ze zo hard? – verrek, ze ligt onder haar fiets – ah waarschijnlijk is ze gevallen – wáárom ligt ze aan de andere kant van de weg? – hmmm....laat ik de auto maar ophalen van boven – oh nu ben ik halverwege de heuvel en de autosleutels liggen nog bij Anne-Marie). Bijna een possumdemonstratie door Anne-Marie dus, maar volgens mij leeft ze nog.

Morgenochtend gaan we een vasectomie bij een aantal rammen bekijken met Stefan. Willen jullie foto's?
















* Mount in dit verband betekend 'paard' , niet 'heuvel'

** Orion op de kop bijvoorbeeld, hier bekend als 'de koekenpan'

*** En dat is maar goed ook! Er werd namelijk streng gepatrouilleerd door de Fun Police. Deze in roze boa's gehulde stoere man en vrouwen, gewapend met waterpistolen en snoep, zochten naarstig naar tekenen van chagrijnige mensen. Ik zoek vrijwilligers voor de nieuwe Fun Police tak in Friesland, op te treden bij regionale wedstrijden, geïnteresseerden kunnen zich melden!


P.S. Maar er zijn ook mindere kanten aan het leven aan de andere kant van de wereld hoor: van teveel bodyboarden krijg je zeer geïrriteerde ellebogen en dijbenen, met dit zonnige weer verbrand je snel en er was ook heel veel stof zondag!